నేను అశోక్..అందరూ బండ వెదవ అని అంటుంటారు..కానీ ఆ బక్కోడు శేఖర్ గాడు మాత్రం నా గాళ్ ఫ్రెండ్ ముందు అలా పిలవడానికి భయపడతాడు. అదిగోండి అక్కడ కూర్చొని ఏదో ఆలోచిస్తున్నాడే...వాడే శ్రీను గాడు...పొడుగ్గా సన్నగా ఉండి అన్నింటికీ ఒకటే ఎక్స్ ప్రెషన్స్ ఇస్తున్నాడు చూశారూ..వాడే విజయ్...అదిగోండీ మాటల్లోనే వచ్చాడు మా మదుగాడు..వాడి గాళ్ ఫ్రెండ్ ఇప్పుడు వాడిని బయటకు వదిలినట్టుంది...ఏంటి ఈ బక్కోడిని పరిచయం చేయలేదంటారా? వాడు మీకు తెలుసు కదండీ..వాడి రాతలతో ఓ బ్లాగు పెట్టి మీ సహనాన్ని పరీక్షిస్తుంటాడు...just kidding రా శేఖ్...మేమందరం ఇంజనీరింగ్ లో రూమ్మేట్స్...ఇప్పుడు సోల్ మేట్స్..సరేగానీ శ్రీను నువ్వు చెప్పరా మన 'నెరజాణ' గురించి...
'నెరజాణ' పేరు ఎత్తగానే గ్యాంగ్ లో అందరూ చుట్టూ వచ్చేశారు చూశారా?
అవి మేము ఇంజనీరింగ్ మొదటి సంవత్సరం చదువుతున్న రోజులు..ఓ చిన్న పల్లెటూళ్ళో అయిదుగురం రూం తీసుకొని ఉండేవాళ్ళం...ఓ సారి కార్తీకంలో వీధి వాకిట్లో మా రూం ముందు తెరలు తెరలుగా మంచు పడుతోంది. అప్పుడు సమయం అయిదు గంటలు కావస్తోంది. ఎప్పటి లాగానే చదవటం కోసం నేను వాకిట్లో ఉన్న గడప మీద కూర్చి వేసి కూర్చొన్నాను. మామూలుగా అయితే ఆ టైంలో శేఖ్ గాడు కూడా లేచి చదువుతాడు..కానీ కాస్త చలిగా ఉండటంతో అశోక్ గాడి కంబలిని లాగేసుకుని, వంటికి చుట్టేసుకుని పందికి కజిన్ లాగా పడుకున్నాడు. చుట్టూ అల్లంత దూరంలో మంచు...ఇంటి ముందు వాకిట, అక్కడే ఉన్న సన్నజాజి మొక్క తప్పించి రోడ్డుకి అవతల వైపు ఉన్న చెరువు, పంటపొలాలు ఏమీ కనపడుట లేదు....కొద్ది సేపు తర్వాత సూర్యుడు లేలేత కిరణాలు మంచు బిందువులను ముద్దాడి నేలను తాకుతున్నాయి.
కాసేపటికి చదువుతూ చదువుతూ తలపైకెత్తి చూశాను. రోడ్డు మీద పొలం పనులు చేసుకునే వారు నడిచిపోతున్నారు. చెరువు కూడా మెరుస్తూ కనపడుతుంది. అకస్మాత్తుగా నా చూపు ఓ యుక్తవయసు అమ్మయిల గుంపు మీద పడింది. అందరూ ఇంచుమించు పదహారు,పదిహేడు వయసు మద్యనే ఉంటారు. ఒక్కొక్కరు స్టీలు కారియరు, గంప, పార పట్టుకుని చెప్పులైనా లేకుండా నడిచి పనులకు వెళుతున్నారు. మెరుపువేగంతో అందులో ఉన్న ఓ అమ్మాయి మీద నాదృష్టి పడింది. ఆమె పసుపు వర్ణ చాయ సూర్యుని లేలేత కిరణాలకు బంగారంలా మెరుస్తూ ఉంది. స్వచ్చమైన నవ్వు..చందమామ లాంటి మోము...పాదాలైతే ఆ కంకర తేలిన రోడ్డు మీద కందిపోతాయేమో అన్నంత సుతిమెత్తగా కనపడ్డాయి...సాదా సీదా మాసిన లంగా జాకెట్ వేసుకుని ఉంది. ఓ అప్సరస ఆ గుంపులో తిరుగుతుందేమో అన్నంత ఆశ్చర్యం కలిగింది నాకు. చూసి చూడగానే నాకు తెలీకుండానే ఏదో పాటలో ఉన్న చిన్న లిరిక్ పాడేసుకున్నాను.
"నే గనక నీరైతే నీ నుదుటిపైనే జారీ..అందాల నీ యదపై హుందాగ కొలువుంటా.."
కొన్ని రోజుల వరకు రూమ్మేట్స్ ఎవరికీ ఆ అమ్మాయి గురించి చెప్పలేదు.
"రేయ్ అశోక్ తర్వాత రోజు ఏమి జరిగింది?..."
చెప్తా..చెప్తా...ఇది నేనే చెప్పాలి..ఎందుకంటే ఆ రోజు శేక్ గాడు మొహంలో ఎక్స్ ప్రెషన్స్, వాడి కవితలు నాకింకా గుర్తున్నాయి..
శ్రీను గాడు కొద్దిరోజుల తర్వాత మా గుంపులో ఆ అప్సరస గురించి అందరికీ చెప్పాడు. ఎప్పుడూ తొమ్మిదింటికి కాలేజీ అయితే ఎనిమిదిన్నరకు ముందు ఎప్పుడూ లేవని నేను ఆ రోజు వేకువ ఝామునే లేచాను...శేఖర్, శ్రీను తో పాటు చదివేద్దామని.. కాదు ఆ అమ్మాయిని చూద్దామని..పుస్తకం పట్టుకుని కూర్చున్నాను. శేఖ్ గాడు, నేను ఎప్పుడెప్పుడు ఆ అమ్మాయి కనపడుతుందా అని బుక్కు వైపు, రోడ్డు వైపు మార్చి మార్చి చూస్తున్నాము. కాసేపయ్యాక మాకు విసుగొచ్చి చదవటంలో మునిగిపోయాము.."రేయ్..అటు చూడండి" అన్న శ్రీను గాడి మాటతో రోడ్డువైపు చూశాము. ఓ నిమిషం ఇద్దరం ఆమెను చూస్తూ అలా ఉండిపోయాం. "గోదావరిలో మునకలు వేసే నిండు చందమామా...నేను చూసిన తొలి అందం నీ రూపం..ప్రకృతిలోని అందమంతా నీ రూపు దాల్చింది..నీ అందాన్ని వర్ణించ భాష లేదు నాలో.." అని శేఖ్ గాడు సినిమాలోని కవితలన్నీ చదివేస్తున్నాడు. నేనేం తక్కువ తిన్నానా? Every night in my dreams...I see u..I feel u...అని టైటానిగ్ సాంగ్ అందుకున్నాను. "నెల్లూరు నెరజాణ..నే కుంకమల్లే మారిపోనా..నువ్వు స్నానమాడు పసుపులాగ నన్ను కొంచెం పూసుకోవే.." అని శ్రీను గాడు మళ్ళీ పాట అందుకున్నాడు. నిజంగా ఆ అమ్మాయి బ్యూటిఫుల్ గా ఉంది. అసలు ఆ అమ్మాయి మట్టి పనులు చేసుకోడానికి వెళుతుందంటే మాకు అస్సలు నమ్మకం కుదరలేదు. శ్రీనుగాడు 'నెరజాణ' అని పేరు పెట్టేసాడు.
రోజూ అందరం అరుగు మీద చదివిన ప్రతీసారీ ఆ అమ్మాయికి సైటు కొట్టుకునేవాళ్ళం...ఓ సారి శ్రీను గాడు రొటీన్ కి భిన్నంగా మేడ ఎక్కి ఆ అమ్మాయి వెళ్ళిపోతుంటే "ఓయ్.." అని గట్టిగా అరిచాడు 'దిల్ సే' సినిమా అప్పటికే చాలా సార్లు చూసిన అనుభవంతో...ఆ అమ్మాయి చూసింది. వాళ్ళ గుంపులో వాళ్ళు కూడా చూశారు..చూసి ముసి ముసిగా నవ్వుకుని వెళ్ళిపోయారు. ఇలా రోజూ వీడు మేడ మీదకెక్కి అరవటం..ఆ నెరజాణ చూడటం..ఓ సారి వీడు అరిచిన "ఓయ్" శభ్దం పక్కింటి అక్క(ఓనరుగారి అమ్మాయి) విని మా దగ్గరకు వచ్చింది. "ఏంటర్రా ఎవర్నో పిలుస్తున్నాడు శ్రీను.." అని అడిగింది. విషయం చెప్పి ఆ అమ్మాయి ఎవరు అని అడిగాము...పేరు తనకు తెలీదు అంది..వెళ్ళిపోతూ వెళ్ళిపోతూ "చూసుకోండర్రా..ఈ ఊరులో ఉన్న ఎవరైనా ఇలా మీరు అల్లరి చేయటం చూస్తే గుంపులుగా వచ్చి కొట్టడానికి చూస్తారు...అది మాత్రమే కాదు కాలో చెయ్యో తీసేయడానికి కూడ వెనుకాడరు...కాస్త జాగ్రత్త" అని చెప్పింది.
అక్క మాటలు విన్న విజ్జుగాడు, మధు గాడు సైటు కొట్టడం మానేసారు. ఆ అమ్మాయి అందం ముందు అక్క మాటలేవీ మా ముగ్గురి చెవికి ఎక్కలేదు. పొద్దున్న,సాయింత్రం ఫ్రీగా సైటు కొట్టుకుంటూ ఉండేవాళ్ళం.
ఎప్పుడూ కాస్తంత దూరం నుండే ఆ అమ్మాయిని చూడటం...ఓ సారి రూంలో వంటకి సామానులు కావాలంటే నేను,శేఖ్ గాడు, శ్రీను గాడు ముగ్గురం రెండు సైకిళ్ళమీద చెరువు గట్టు పక్కనుండీ బజారుకు వెళుతున్నాము. సాయింత్రం అయిదు అవుతుంది. కొంచెం దూరం వెళ్ళేసరికి ఆ నెరజాణ అండ్ బృందం ఎదురుపడ్డారు...వాళ్ళ గుంపు ఇంటికి వెళ్ళిపోతున్నారు. వాళ్ళు, మేము ఎదురెదురు వచ్చాక ఆ అమ్మాయిని దగ్గరనుండి తినేసేటట్టు చూశాం..మా చూపులకి ఆ అమ్మాయి తలదించుకుంది...రావే అంటూ ఆ అమ్మాయిని మిగిలిన అమ్మాయిలు లాక్కొనిపోతున్నారు. మేము మాత్రం సైకిల్ దిగి అక్కడే ఉన్నాము. కొద్ది సెకనుల తర్వాత వెనక్కి తిరిగి చూస్తే ఆ అమ్మాయి, ఆ గుంపులో మిగిలిన వాళ్ళు మా వైపు చూశారు...మేము చూస్తున్నామని గమనించి వెంటనే తలలు ముందుకు తిప్పేశారు...ఏవేవో మాట్లాడుకుంటూ, ముసి ముసి నవ్వులు కురిపిస్తూ వెళ్ళిపోతున్నారు...అయినా ఇంకా మేము అక్కడే ఉన్నాము...ఈ సారి నెరజాణ మాత్రమే వెనక్కి తిరిగి చూసింది మళ్ళీ...మా ముగ్గురి హృదయాల్లో ఏ.ఆర్ రెహమాన్ హై పిచ్ లో శాక్సాఫోన్ వాయించాడు.
కొద్దిరోజుల తర్వాత ఓ రోజు మేము ఫైనల్ ఎగ్జామ్స్ కి ప్రిపేర్ అవుతుంటే పక్కింటి అక్క మా ఇంటికి వచ్చింది. "తెలుసా...మీ నెరజాణకి పెళ్ళి అయిపోయింది." అని చెప్పింది. పెళ్ళికొడుకు వాళ్ళు అంకుల్ కి తెలుసంట....ఆ మాట విన్న శేఖర్ గాడు లేక లేక ఉతుకుతున్న వాడి టవల్ ని అలాగే పడేసి పరిగెత్తుకొచ్చాడు...బుక్ చదువుతున్న శ్రీనుగాడు అజంతా శిల్పంలాగ వార్త విన్న వింటనే అలా ఉండిపోయాడు. నేను తలను గోడకి ఆన్చేసి విచారం ప్రకటించాను. అంతలోనే "ఎవరక్కా ఆ అబ్బాయి" అని అడిగాను.
"ఆ అబ్బాయి తాపీ మేస్త్రీ అట..టౌన్ లోనే పనిచేస్తున్నాడు.." అని చెప్పింది అక్క. "తాపీ మేస్త్రీ" అన్న పదం మా ముగ్గురి చెవిన పడగనే మొదటి సారి అనిపించింది మాకు....అనవవరంగా ఇంజనీరింగ్ చదువుతున్నామని...అదే టౌన్లో తాపీమేస్త్రీ చేసుకునుంటే మా ముగ్గిరిలో ఎవరో ఒకరం 'నెరజాణ' ని చేసుకునేవాళ్ళం కదా అని. బెడ్ రూంలో నుండి విజ్జుగాడి గొంతు "విధి చేయు వింతలన్నీ..మతిలేని చేతలేనని.." సన్నగా పాడుతోందప్పుడు. ఆ సుకుమారి ఓ తాపీమేస్త్రీ చేతిలో పడటం అనే విషయం జీర్ణించుకోడానికి మాకు చాలా రోజులే పట్టింది.